Mijn zoektocht naar oude familiefoto’s heeft mij in de loop der jaren met veel familieleden in contact gebracht waarbij ik met regelmaat de gelegenheid krijg om oude foto’s te scannen. Tijdens bezoeken komen er ook vaak oude rouwkaarten of andere familiepapieren op tafel. Zo ook afgelopen week, toen ik van harte welkom was bij een kleinzoon van Paulus Kamst (1876-1963).
Ik mocht in een oude schoenendoos vol oude rouwkaarten kijken en tot mijn verbazing bevond zich daartussen een rouwkaart, of beter gezegd een rouwbrief, van Niesko Kamst. Ik heb in het verleden bij verschillende nakomelingen van Niesko weleens naar rouwkaarten geïnformeerd maar de nakomelingen die ik sprak hadden geen rouwkaart van hun (over)grootvader.
De kleinzoon van Paulus wist niet wie Niesko was maar ik kon hem vertellen dat dit een oudoom van was, een oudere broer van zijn opa. En voor het eerst kreeg ik de bevestiging dat de familie ook onderling contact met elkaar had anders zouden er immers geen rouwbrieven worden gestuurd.
De rouwbrief werd naar een neef van Niesko gestuurd: Wolter Kamst (1897-1983), de oudste zoon van Paulus. Deze neef woonde in Ter Apel maar in 1957 volstond blijkbaar een naam en plaatsnaam ook al klopte de plaatsnaam niet. Er werd een kruis door Kanaal gezet en de brief kwam alsnog goed aan.
